چند خط از کتاب مفاتیح الحیاه

آیت الله جوادی آملی

رهایی از فکر گناه

صفحه 197

هر گاه فکر گناه برکسی هجوم برد ، نباید آن را انجام دهد ، بلکه با پناه بردن به خدا و توکل بر او از دام شیطان رهایی یابد.

امام صادق ع فرمود: کسی که به فکر گناه افتاد ،انجام ندهد؛ زیرا چه بسا بنده ای در حضور خدا مرتکب گناهی می شود و خدای بزرگ می فرماید: به عزت وجلالم قسم،از این پس تو را نمی آمرزم.(الکافی ج2 ص272)

ذکر خدا راه رهایی از گناه :کسی که از خود غافل شود ،شیطان از او غافل نیست . پس انسان باید حسابگر خویش باشد و از سرمایه خود به خوبی بهره گیرد .

امام صادق ع می فرماید: شیطان توان وسوسه کردن بنده ای را ندارد ، جز آنکه او از یاد خدا اعراض کند و فرمانش راسبک شمردن و به نافرمانیش روی آورد و آگاهی خدا از اسرارش را فراموش کند (مصباح الشریعه ص79 ؛ بحارالانوار ج69 ص124) ، و نیز فرمود : هرگاه شیطان وسوسه ات می کندتا از راه حق گمراهت کند وخدا خدا را از یادت ببرد ، پس از او به خدا پناه ببر (و بر خدا توکل کن)، که او به کمک حق بر باطل آید و مظلوم را یاری رساند؛ چرا که خود فرمود : شیطان برمومنان و برکسانی که بر خدا توکل کنندسلطه ای ندارد.(سوره نحل99) (مصباح الشریعه ص79-80 ؛ بحار الانوار ج69 ص125)

به فرموده امیرمومنان ع : مطمئن ترین فرصت برای تهاجم شیطان،زمانی است که کسی گرفتار وسوسه گناهانی مانند عجب و خودپسندی وخودبسندی (و....)شده و مدح ثناگوی وتملق دیگران را درباره خود دوست بدارید (واز این حالت ها به خدا پناه نبرد) (نهج البلاغه نامه53 بند)145 .