بسم الله الرحمن الرحیم
321
زمانی دو شخص در مورد مسئله ای مباحثه میکنند ممکن است بر اساس اختلاف سلیقه ، دیدگاه متفاوتی از یکدیگر نسبت به موضوع بحث داشته باشند. در این هنگام هر کدام از طرفین سعی در به کرسی نشاندن دیدگاه خود به طرف مقابل دارند که این خود باعث مشاجره و حتی سوتفاهم می شود. اصطلاحا گفته می شود طرفین در زمین فکری خودشان بازی میکنند و تفکری مشترک بر روی مسئله مورد بحث ندارند. برای حل این مشکل در بسیاری از موارد میتوان طبق پیشنهادی که اینجا مطرح میشود مشاجره و درگیری لفظی را به گفتگویی سازنده و نتیجه گیری معقول طرفین تبدیل ساخت.
ابتدا باید توجه داشت که در هنگام برخود دو دیدگاه متفاوت در مورد یک مطلب ، هرکدام از طرفین بدون تفکر به نظرات طرف مقابل به طور مکرر دانسته ها و باورهای خود را باز گو میکند. در اینجا باید ما با حکمت همه جانبه نگری ابتدا از نگاه طرف مقابل به موضوع بنگریم و صبور و بردبار باشیم. انصافا اگر نگاه طرف مقابل کامل و معقول بود بپذیریم و مشاجره را به دعوای شخصی بدل نکنیم.
دوم باید طرف مقابل را به سکوت و آرامش دعوت کرده سپس دوستی و اشتراکات جمعی یکدیگر را برای همراهی جهت رسیدن به یک نتیجه واحد متوجه کنیم. تا جبهه گیری شخصی و تنگ نظری طرف مقابل نسبت به گفته های ما برداشته شود.
سوم بدون تحمیل و ارائه سریع نتایج فکری خود ابتدا فرد مقابل را با گذاره های منطقی رو به رو کنیم و از وی برای درستی هر کدام از این گذاره تایید بگیریم. سپس گذاره های منطقی که درستی آن ها را فرد مقابل خودش با تفکر قبول کرده را مانند پازل کنار هم قرار دهیم تا نتیجه این قراین و شواهد با تفکر مشترک پدید آید که حاصل این تفکر مشترک همان نتایج و مورد نظر ما بوده. اینگونه دیگر فرد مقابل از زیر تاییدی های خودش نمی تواند شانه خالی کند و اگر وجدانی پاک داشته و خلوص نیت در رسیدن به نتیجه ای معقول در کار باشد می پذیرد در غیر این صورت بحث و مجادله بی فاید و گفتگو با وی بیهوده است.
پیشنهاد میشود پس از رسیدن به نتیجه یا عدم آن دوستی و آرامش جمعی حفظ شود تا قدرت روحی و ما در طرف مقابل برای پذیرش حداقل احترام حفظ شود در غیر این صورت نه تنها طرفین نظرات یکدیگر را تحمل نمی کنند بلکه حضور و هم زیستی مسالمت آمیز هم خدشه دار میشود.
